Obliti

  10. SANCI Acının bir tadı, rengi ya da şekli var mıydı? Bu denli bir ağırlığa sahip olan bu hissin bir tanımı var mıydı? Gerçekler geleceği önüne katıp bu kadar ağır bir acıya ev sahipliği yapıyorken geçmişin ahı üzerimizdeydi sanki. Yavaş yavaş sızıp içten fethediyordu yok olmamak için ağır savaşlar veren benliğimi. Bu savaşı veren sadece ben değildim. Tam karşımda oturmuş hissiz bakışlarıyla boş duvarı izleyen Güneş'te aynı savaşın içindeydi. Bunu dakikalardır sadece onu izleyen ruhum anında anlamış kalbime kabul ettirmişti. Güneş ile aynı savaşın içindeydik. Benim düşmanlarım bana yabancıyken şu anda anlıyordum ki onun düşmanları tanıdıktı. Sessiz, derin bir nefes alıp diğerlerine baktım. Karşımda onları ilk gördüğüm an afallasam da hemen silkelenip yüzüme tebessümümü tekrar yerleştirmiştim. Yanlarına geçmeden önce Sema ablanın bana özür dileyen bakışlarını görünce ona gerçek bir tebessüm vermiştim. Kızmamıştım. Niyeti iyiydi ancak sonuç ne olurdu gecenin sonuna kadar bir şey ...

9. KALP ÇARPINTISI Hafta başında ilk iş olarak hastaneye gitmiş Sefa abiyi bulmuştum. Değerlerime bakılacak ikinci haftada nasıl bir değişim olacak ona bakacaktık. Emir beni yalnız bırakmamış yanımda gelmişti. Şimdi bizim için ayrılan özel odada ben telefonumdan öğleden sonraki dersimin notlarına göz atarken Emir, Sefa abi ile sohbet ediyordu. "Aferin size. Vallahi bizde çocuk okuttuk büyüttük diye övünelim kendimizle." dedi Sefa abi. Emir durur peki tabi ki de durmaz. "E, Sefa abi paraya değil mala bakacaksın. Sizin çocuklar gibi zengin bebeleri hayata kokteyl içerek devam ederken bizim götümüzden kan aldılar kan." Emir, yerin dibine gir Emir. Sefa abi gür bir kahkaha attı. Oflayıp boğazımı temizledim. Bir not okutmadılar arkadaş? " Birde benim cennet bahçeme bak be Sefa abi hem kokteyl içti hem de benim götümden kan aldı. " dediğinde gözlerimi irileştirerek baktım. Salak çocuk koskoca adamın yanında nasıl konuşuyordu. "Kokteyl derken yanlış anlama b...

8. CAN BAĞI Duygusal dağılmamızdan sonra Emir bana evi gezdirmişti. Gökdelenin en üst katında bulunan dairenin dört odası vardı. Terası olan odayı bana bırakmış diğer iki odayı kendisine almıştı. Bir tanesi elbette yatak odasıydı. Diğerini stüdyo yapacaktı kendisine. Bana kalan odalardan biri yatak odası diğeri elbette kütüphane olacaktı. Bir köşesi ise çalışma alanı olacaktı. Uzun süreden sonra ilk defa bu kadar mutluydum. Şu bir haftada yaşadığım tüm kötü olaylar yok olmuştu sanki. "Bu ev çok büyük." dedim kendimi koltuğa bırakırken. "Alınca en afilisinden alayım dedim." dedi bedenini yanıma bırakırken. "Kızım şu halimize bak ya. Hayatımız beş ayda nasıl değişti."  "Senin sayende." dedim uzanıp omzuna yaslanırken . "He benim sayemde. Sen benim kıçıma tekmeyi basıp Almanya'ya gitmem için diretmeseydin kim bilir neredeydim..." dedi iç geçirirken. "Yalnız iyi vurmuşum kıçına he."  Ben üniversite sınavına günler sayarken Emi...